Sa daleke strane Meseca
“Sa daleke strane Meseca” (animirani film, 13:21, engleski, 2017),
Režiser: Radenko Milak,
Pomoćnik režisera: Vaso Milak,
Editor: Robin Plessy,
Music: Gaël
Rakotondrabe,
Mikser zvuka: Laurent Herniaux,
Writers: Radenko Milak,
Christopher Yggdre,
Production: L’Agence à Paris.
“Sa daleke strane Meseca” je animirani film koji je režirao Radenko Milak. Bukvalno nas vodi kroz niz scena gde nestaje sva linearna naracija koju zamenjuje kružna naracija unutar koje potamnjenje u vidu crne boje postaje metafora onoga što se ne može videti, jer ga je nemoguće predstaviti, drugim rečima, ono što je izvan naše ljudske mere, naše mašte. Vidimo delove pejzaža u kojima se smenjuju prirodna kretanja vode, vazduha, dima, biljaka ili živih bića. Ostale scene prikazuju ljudska bića i mehaničke ritmove mašina koje je stvorio čovek. Fragmenti intervjua sa Robertom Openhajmerom podržavaju dramsku kompoziciju koja je u osnovi sve do njenog mračnog i pesničkog vrhunca. “Sa daleke strane Meseca” je film koji se poigrava sa simboličkom percepcijom suprotnosti, koje se razdvajaju i spajaju – muški i ženski koncept, mesec i sunce, svetlo i mrak, odsustvo i prisustvo, udaljenost i blizina – i vraća nas ovom tajanstvenom paru, želji i katastrofi, koji mi možemo da prihvatimo ponovo sa hijazmom: želja za katastrofom i katastrofa želje. Film se može posmatrati kao metafora putovanja kroz sećanje koje prelazi iz jedne u drugu katastrofu ali se nikada ne pojavljuje u doslovnom smislu, već metaforički.
Radenko Milak – Biografija
Radenko Milak, rođen 1980. godine u Jugoslaviji, živi i radi u Banja Luci (Bosna i Hercegovina). Posle završenih studija na Fakultetu likovnih umetnosti Univerziteta umetnosti u Beogradu, kreirao je i vodio Spa port, međunarodnu izložbu savremene umetnosti od 2008. do 2010. godine. Od 2010. godine, potpuno se posvetio umetničkom stvaralaštvu i stvarao uglavnom, slike, akvarele, crteže i animirane filmove. Definiše sebe kao slikara digitalne ere. Ova dela, koja teže principu serije, bila su tema brojnih izložbi u svetu, tokom umetničkih bijenala, kao i u muzejima ili umetničkim centrima ili galerijama. Svoje radove smatra instalacijama koje pokreću simboličku snagu slika, njihov estetski potencijal, u epohi u kojoj one postepeno zamenjuju artikulisane jezike i kada njihova produkcija izmiče kontroli sa dolaskom digitalnog doba. Njegovi radovi su veoma često izlagani u Evropi, tačnije u Francuskoj i Nemačkoj, gde su bili izloženi u nekoliko javnih umetničkih zbirki kao što je Folkvang Muzej. Godine 2017. bio je pozvan na 57. Venecijanski bijenale, gde je sa konceptualnom izložbom “Univerzitet katastrofe” predstavljao Bosnu i Hercegovinu. U 2018. godini imao je nekoliko samostalnih izložbi i pozvan je na nekoliko međunarodnih bijenala, uključujući treće izdanje Biennala Kampala (Uganda) i 57. izdanje Oktobarskog salona u Beogradu
Milakov slikarski rad u središte stavlja pitanja koja se odnose na to kako su vizuelni elementi postavljeni, na koji način se čuvaju u ličnim sećanjima, i kako su predstavljeni na filmu i fotografiji. Naime, njegov umetnički rad je oduvek pod jakom uticajem ideje da je naš odnos prema svetu i njegovoj istoriji u velikoj meri određen neprekidnim tokom slika koji predstavlja taj svet. Njegova vrlo jedinstvena tehnika – korišćenje crne vodene boje na beloj površini – omogućava mu da dosegne samu suštinu slike i da koristi estetski jezik koji je duboko jedinstven. Pronalazeći svoj materijal u štampanim medijima – kao što je su slike iz novina, stare novine i razglednice, kao i na Internetu, Radenko Milak stvara svoje akvarele i ulja na platnu koristeći crni pigment na beloj površini kao sredstvo za transformisanje šablona iz filmova, izveštaja ili novinskih slika i drugih propagandnih arhiva u male umetničke scenarije. Rezultati njegovog istraživanja postaju materijali kojima on manipuliše kroz proces aproprijacije i transformacije.